"Ο λαός απαλλάχτηκε από τον βραχνά της χρεοκοπίας", δήλωσε ο πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο της Παρασκευής, λίγες ώρες μετά την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης την Πέμπτη 21 Ιουλίου. Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου, πρόκειται για μια ιστορική απόφαση που διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Έχουμε λοιπόν λύση για το χρέος; Οικονομικά μιλώντας, με τη χτεσινή απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής της ΕΕ, πράγματι, επιτυγχάνεται μια τεράστια ανακούφιση στο κομμάτι του χρέους που το ελληνικό κράτος οφείλει στα κράτη-μέλη και τους διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι μας στηρίζουν εδώ και ενάμιση χρόνο για να μην χρεοκοπήσουμε. Πρόκειται για το δάνειο των 110 δις ευρώ του Μνημονίου, όσο και το επόμενο δάνειο που θα πάρουμε για κάλυψη των μεσοπρόθεσμων δανειακών μας αναγκών. Δηλαδή, για το μεγαλύτερο τμήμα του συνόλου των χρωστικών. Με το επιτόκιο σ' αυτό το κομμάτι χρέους να πέφτει στο 3,5%, την περίοδο αποπληρωμής να αυξάνεται στα 15 έως και 30 χρόνια και τη θέσπιση μιας περιόδου χάριτος μέχρι και 10 έτη, η Ελλάδα πλέον δανείζεται από τους ευρωπαίους εταίρους και τη διεθνή κοινότητα με όρους τόσο ευνοϊκούς και τόσο φθηνά, όσο μια χώρα με αξιολόγηση ΑΑΑ.
Σε ό,τι αφορά τους ιδιώτες, η πρόβλεψη για εθελοντική μετακύλιση του χρέους τους σε ύστερο χρονικό διάστημα, όπως αυτή δρομολογείται μετά τη χτεσινή απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής, δεν φαίνεται ικανή να αποτελέσει σημαντικό πιστωτικό γεγονός, ακόμα κι αν με όρους τεχνικής αξιολόγησης περιγραφτεί ως κάτι τέτοιο. Ήδη, οι περισσότερες τράπεζες και θεσμικοί φορείς έχουν αιτηθεί να λάβουν μέρος εθελοντικά στο πρόγραμμα.
Τέλος, η ΕΚΤ απαλλάσεται σταδιακά από τα βάρη χρηματοδότησης της Ελλάδας, αφού τα σκήπτρα αναλαμβάνει πλέον το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), το οποίο ανάμεσα σε άλλα αναλαμβάνει να πιέσει προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Ξεμπερδέψαμε, όμως, ως δια παντώς με το χρέος; Το φάγαμε, δεν μας έφαγε τελικά;
Πολιτικά, δεν χωράει αμφιβολία ότι εξασφαλίστηκε πολύτιμος χρόνος και πιο ευνοϊκοί οικονομικοί και πολιτικοί όροι για τη διαχείρισή του, καθώς και μια στιβαρή ομπρέλα προστασίας από τις επιθέσεις των καταστροφολόγων και των αγορών. Με βεβαιότητα μπορούμε πλέον να πούμε ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε με τρόπο άτακτο και ανεξέλεγκτο. Κανείς Έλληνας πολίτης δεν πρόκειται να χάσει τις καταθέσεις του, κι αυτό πλέον φαίνεται να έχει διασφαλιστεί. Πολιτικά πρόκειται μια μία μεγάλη μέρα για όλη την Ευρώπη, αν και ο πόλεμος δεν έχει κερδηθεί ακόμα.
Με όρους πολιτικής οικονομίας, όμως, το χρέος και οι γενεακά άδικες πολιτικές που το παράγουν στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παραμένουν σημαντικό πρόβλημα. Δεν είναι μόνο το τεράστιο μέγεθός του χρέους σε απόλυτους αριθμούς που πρέπει να μας ανησυχεί. Είναι κυρίως η δυναμική του που πρέπει να τιθασευτεί. Η Ελλάδα για να ισορροπήσει την μπάνκα, πρέπει να συνεχίσει με αμείωτη ένταση τον διμέτωπο αγώνα για δημοσιονομική προσαρμογή και επανεκκίνηση της ανάπτυξης μέσα από την κινητοποίηση της υγιούς ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των νέων εργατών γνώσης. Πάνω απ' όλα όμως, το πολιτικό σύστημα πρέπει να προχωρήσει σύσσωμο στο ξήλωμα των γενεακά άδικων πολιτικών που οδήγησαν στη σημερινή κρίση χρέους. Να μη μείνει ούτε ένα από αυτά τα πελατειακά και προσοδοθηρικά τερατουργήματα. Όταν ξεμπερδέψουμε μ' αυτά τότε θα έχουμε ξεμπερδέψει και με το χρέος, επειδή ακριβώς θα έχουμε περιορίσει τις γενεσιουργές του αιτίες.