Wednesday, April 22, 2009

Νεανική Επιχειρηματικότητα και Τουρισμός

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ομιλία εκπροσώπου της G700 στην Ημερίδα "Νεανική Επιχειρηματικότητα και Τουρισμός" που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ζακυνθινών Φοιτητών την Τρίτη 22 Απριλίου 2009. Πληροφορίες για τους ομιλητές και το πρόγραμμα της εκδήλωσης μπορείτε να βρείτε εδώ.

Καλησπέρα, λέγομαι Γιώργος Κουρέλης και είμαι ιδρυτικό μέλος της διαδικτυακής κίνησης πολιτών η "γενιά των 700 ευρώ", της G700 όπως είναι αλλιώς γνωστή.

Καταρχάς, θέλω να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για τη νεανική επιχειρηματικότητα στο χώρο του τουρισμού, σ' ένα όμορφο και κατεξοχήν τουριστικό τόπο όπως η Ζάκυνθος.

Είμαι 29 ετών, απόφοιτος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Ανάβυσσου  και δουλεύω στο χώρο του τουρισμού από τα 15. Τα τελευταία 7 χρόνια είμαι νέος επιχειρηματίας, έχω όμως και 7 περίπου χρόνια εμπειρίας σαν εποχικός υπάλληλος σε τουριστικές επιχειρήσεις κατά την διάρκεια της εφηβείας, των σπουδών και στα πρώτα βήματα μετά τις σπουδές.

Έχοντας γνωρίσει από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι νέος στη αγορά εργασίας στην Ελλάδα, κυρίως σαν μισθωτός υπάλληλος, και συγκρίνοντας με την επταετή πλέον εμπειρία από το ελεύθερο επάγγελμα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το επιχειρείν είναι μια πολύ ουσιαστική διέξοδος για τους νέους. Για να μη γίνουν γενιά των 700 ευρώ, για να μη γίνουν επισφαλείς. Εφόσον κάποιος δε φοβάται, είναι διατεθειμένος να αναλάβει ρίσκα, αρχικά να φάει τα μούτρα του, να μάθει και στη συνέχεια να αξιοποιήσει τη γνώση του για να προχωρήσει, αργά ή γρήγορα είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει.

Για μένα όλα άρχισαν με την ολοκλήρωση των σπουδών, όταν στην ηλικία των 22-23 ετών αποφάσισα μαζί με τον κατά ένα έτος μεγαλύτερο αδελφό μου να νοικιάσουμε και να διαχειριστούμε μια μικρή νεόκτιστη ξενοδοχειακή μονάδα στη λίμνη Πλαστήρα.

Το εγχείρημα ήταν εξαρχής δύσκολο. Μια περιπέτεια. Η μονάδα είχε ακόμα κτιριακές εκκρεμότητες, ήταν καινούρια - κανείς δεν την ήξερε- και ήταν τοποθετημένη σε μια πολύ όμορφη, όμως ερημική περιοχή, εκτός του μεγάλου χωριού όπου υπάρχει κίνηση.

Δεν πτοηθήκαμε. Είπαμε πάμε. Ας το κάνουμε. Όχι τόσο γιατί αποβλέπαμε ότι θα βγάζαμε τα τρελά κέρδη από μια τέτοια ιστορία, αλλά γιατί πιστεύαμε ότι αν το τολμούσαμε η συγκεκριμένη εμπειρία θα ήταν καλύτερη κι από το καλύτερο business school.

Κι έτσι έγινε. Στα πέντε χρόνια που δουλέψαμε τη μονάδα τα "είδαμε" όλα:

-Πως φτιάχνεις μια εταιρεία και τι γραφειοκρατία συνεπάγεται αυτό το πράγμα.

-Τι ποσά απαιτούνται για να αγοράσεις τον απαραίτητο εξοπλισμό.

-Τι ρόλο παίζουν οι τράπεζες.

-Πως δανείζεσαι. Είναι εύκολο;

-Τι ρόλο παίζει ένας ιδιοκτήτης του κτιρίου, αναξιόπιστος που παλαντζάρει στα όρια λαμόγιας και νομοτυπίας.

-Τι εχθρότητες, ανταγωνισμοί έως και μικρότητες αναπτύσσονται ανάμεσα στους ξενοδόχους της περιοχής. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι στις παρυφές του βουνού, την πινακίδα που είχαμε βάλει προς το ξενοδοχείο, μας την άλλαζαν συνέχεια και την τοποθετούσαν να δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Σκέτο Φαρ Ουέστ.

-Ποιος ο ρόλος και ποια η ποιότητα των τοπικών αρχών και συγκεκριμένα της νομαρχίας. Έρχεται να ανοίξει το δρόμο από το χιόνι ή μένεις αποκλεισμένος μια βδομάδα; Επισκευάζει το οδικό δίκτυο; Φροντίζει οι πινακίδες να είναι σωστά τοποθετημένες και ευκρινείς. Κάνει διαφημιστική καμπάνια για την περιοχή;

Γευτήκαμε όμως και τα καλά. Κυρίως την ικανοποίηση του να έχουμε τη δική μας δουλειά, με τους δικούς μας όρους, μια δουλειά η οποία, όταν πήγαινε καλά, μας έκανε τρισευτυχησμένους.

Στο τέλος όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι πέσαμε έξω. Στα πέντε χρόνια είδαμε ότι δεν έβγαινε η όλη ιστορία και αποσυρθήκαμε.

Προσωπικά, εκ των υστέρων χαίρομαι που έγινε αυτό. Διότι επιχειρηματίας δε γίνεσαι αν δε δεις από που μπορεί να σου 'ρθει η κατραπακιά. Από ποιο κράτος, ποιον ανταγωνιστή, ποια τράπεζα. Αν δε μάθεις από πρώτο χέρι τι δυνάμεις λειτουργούν για να σε καταστρέψουν ή να μη σ' αφήσουν να αναπτυχθείς όπως θες.

Έχοντας λοιπόν αποτύχει στο πρώτο μου επιχειρηματικό εγχείρημα, περιπλανήθηκα στη συνέχεια σε κάποιες εποχικές δουλειές σε μεγάλα city tour ξενοδοχεία και τελικά αποφάσισα να γυρίσω στην πόλη της Καλαμπάκας, στα Μετέωρα, απ' όπου κατάγομαι, και να ασχοληθώ ενεργά με το ξενοδοχείο του πατέρα μου, το οποίο μόλις πρόσφατα είχε ανακαινιστεί.

Αρχικά δεν πίστευα ότι αυτή ήταν μια καλή επιλογή.

Πρώτον, αισθανόμουνα ότι αυτή δεν είναι δική μου δουλειά. Δεν την άρχισα εγώ.

Δεύτερον, ποιος θέλει να έχει τον πατέρα του μέσα στα πόδια του όλη μέρα.

Τρίτον, με προβλημάτιζε το χάσμα αντιλήψεων που επικρατούσε ανάμεσά μας για το πως πρέπει να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει το ξενοδοχείο επικοινωνιακά και διαφημιστικά. Σε ποια αγορά πρέπει να απευθυνθούμε.

Επέλεξα να μείνω για δύο λόγους. Πρώτον, διότι ομολογουμένως ξεκινούσα με ένα μαξιλάρι ασφαλείας, είχα δηλαδή μια δουλειά g700 έστω, και κυρίως ένα χώρο να σκεφτώ τις επόμενες κινήσεις μου. Δεύτερον, έβλεπα αυτή τη φορά μια ΕΥΚΑΙΡΙΑ για επιχειρηματική ανάπτυξη.

Τα Μετέωρα είναι μια ώριμη τουριστική αγορά, που υποδέχεται επισκέπτες, όλων των ηλικιών και των εισοδηματικών τάξεων, απ' όλο τον πλανήτη. Αλλά κυρίως όλο τον χρόνο. Η σεζόν κρατάει όλο το χρόνο.

Έχει, όμως, ως επί το πλείστον παλαίας κοπής επιχειρηματίες, μεγάλους σε ηλικία με παραδοσιακές επιχειρηματικές αντιλήψεις. . Έβλεπα ότι οι περισσότεροι επιχιερηματίες συμπεροφέρονταν σαν ψαράδες που βγαίνουν στο βαθύ πέλαγος με καθετή τη στιγμή που στον ανοιχτό ωκεανό θες δίχτυα.Την ίδια στιγμή η πόλη μας στερούνταν, όταν πήγα, ορισμένων βασικότατων υποδομών όπως το γρήγορο internet. Που όμως ήταν θέμα χρόνου να γίνουν πραγματικότητα

Όλα αυτά τα δεδομένα μου έλεγαν ότι εδώ υπάρχει μια επιχειρηματική ευκαιρία μπροστά στα μάτια μου που δεν πρέπει να την αφήσω να πάει χαμένη.

Κι έτσι μπήκα στο χορό. Κατέβαλα μια τεράστια προσπάθεια να πείσω για την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού των κομπιούτερ, να μπει internet και όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός, και όταν η περιοχή έγινε broadband εκεί έγινε πραγματικά μια μικρή επανάσταση.

Και μ' αυτό θέλω σήμερα να κλείσω την ομιλία μου.

Οι εφαρμογές και οι δυνατότητες των νέων τεχνολογιών, αλλάζουν συθέμελα τους όρους του παιχνιδιού, ειδικά της προώθησης και των πωλήσεων.

Το να είσαι νέος επιχειρηματίας χωρίς την εμπειρία να κινηθείς στο αφιλόξενο ελληνικό οικονομικό περιβάλλον, από μειονέκτημα μετατράπηκε σε συντριπτικό στρατηγικό πλεονέκτημα, κυρίως έναντι εκείνων των επιχειρήσεων που διοικούνται από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και παλιάς νοοτροπίας. Που είναι φοβικές και μη εξοικειωμένες με τις νέες τεχνολογίες.

Πλέον οι παραδοσιακοί tour operators με τις τεράστιες προμήθειες, τις καθυστερημένες καταβολές των οφειλών και τον λόγο στην τιμολογιακή πολιτική αποτελούν παρελθόν. Η άμεση επαφή μας με τους πελάτες μας η πραγματοποίηση άμεσων και εγγυημένων κρατήσεων είναι γεγονός.

Με ένα κλίκ όμορφα και απλά.

Καταρχάς, μέσα από το διαδίκτυο είμαστε σε θέση να απευθυνθούμε σ' ένα τεράστιο κομμάτι της πλανητικής αγοράς που κανένας tour operator δεν μπορεί να σε φέρει σ' επαφή μαζί του.

Κατά δεύτερον, υπάρχει λειοτυργικότητα και αμεσότητα. Αλλάζουμε τις τιμές, σταματάμε τις πωλήσεις όταν γεμίζουμε, αλλάζουμε τους όρους των κρατήσεων ανά πάσα στιγμή, εισπράττουμε αμέσως με την αναχώρηση του πελάτη έχουμε πλήρη εικόνα στατιστικών και μετρήσεων.

Τρίτον, υπάρχει αξιολόγηση. Οι πελάτες μας βαθμολογούν συνεχώς με ratings, και έτσι γίνονται ταυτόχρονα η καλύτεροι πρεσβευτές μας ή κίνητρο να διορθώσουμε τις όποιες αδυναμίες μας και να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί.

Τέταρτον, η διαφήμιση από ακριβή και άστοχη που είναι στην έντυπη μορφή της, έγινε φτηνή και αποδοτική. Μεγάλα παγκόσμια forums για των τουρισμό όπως το wikitravel και το trip advisor μας διαφημίζουν εντελώς δωρεάν.

Οι καμπάνιες μας μέσω των google adwards προβάλλονται δίπλα από αυτές των μεγαλύτερων εταιρειών online κρατήσεων παγκοσμίως όπως η www.booking.com και η www.expedia.com απευθύνονται μόνο σε υποψήφιους πελάτες, οι οποίοι είναι εξαιρετικά πιθανό να πραγματοποιήσουν κρατήσεις, μεγιστοποιώντας έτσι την απόδοση της επένδυσής.

Η συνταγή εδώ είναι απλή.

Από τη μία καταχωρούμε μεν το ξενοδοχείο μας στις leader εταιρίες online κρατήσεων, γιατί μέσο αυτών επιτυγχάνουμε τεράστια προβολή παράλληλα όμως, μεριμνούμε η ιστοσελίδα μας να είναι επαγγελματική, να παρέχει τη δυνατότητα άμεσης κράτησης, να έχει την ποιο ανταγωνιστική τιμή και να είναι στις πρώτες θέσεις των μηχανών αναζήτησης (με την χρήση των google ad ward pay per click) έτσι ώστε οι πελάτες που ψάχνουν την ποιο ανταγωνιστική τιμή να είναι εύκολο να μας βρουν και να κλείσουν απευθείας σε εμάς γλιτώνοντας τις τεράστιες προμήθειες σε τρίτους.

Έχω δύο χρόνια που δουλεύω σαν ελεύθερος επαγγελματίας πλέον στα Μετέωρα, ακόμα δε βγάζω κάποιο μεγάλο εισόδημα, όμως έχω ξεφύγει από τα στενά μισθολογικά όρια της γενιάς των 700 ευρώ.

Θέλω να κλείσω λέγοντας ότι τίποτα απ' όλα τα παραπάνω δεν είναι αυτονόητο. Ούτε ότι κάποιος νέος θα επιλέξει το ελεύθερο επάγγελμα είναι αυτονόητο, ούτε ότι αν βρει μια οικογενειακή επιχείρηση θα θελήσει να την αναλάβει ή ότι θα την αναλάβει επιτυχώς είναι αυτονόητο.

Έχω πάμπολλα παράδειγμα νέων ανθρώπων με παλιά μυαλά στο κεφάλι μου που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το case study μιας αντίστροφης από τη σημερινή ομιλίας.

Αυτό που θέλω να πως είναι ότι οι νέοι σήμερα έχουμε διεξόδους. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια φυσικά είναι πάρα πολλά. Όπως είπα με το παράδειγμα της λίμνης Πλαστήρα μερικές περιοχές είναι πραγματικό φαρ ουέστ. Το επιχειρηματικό περιβάλλον δεν είναι ό,τι καλύτερο. Επίσης, τώρα έχουμε και την οικονομική κρίση η οποία θα τσακίσει μέρος της τουριστικής κίνησης, ωστόσο δεν πρέπει να πτοηθούμε. Πρέπει να κυνηγάμε τις όποιες ευκαιρίες να τις εντοπίζουμε και να τις αρπάζουμε.

Ας μη φοβόμαστε τέλος την αποτυχία. Αν αρχικά αποτύχουμε, ας ξέρουμε ότι εφόσον μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας, είμαστε σε θέση να τα διορθώνουμε και να αξιοποιήσουμε την όποια εμπειρία αποκτήσαμε από τη πρώτη καταπρακιά, ουσιαστικά έχουμε βάλει τις βάσεις για να πετύχουμε στο επόμενο επιχειρηματικό μας εγχείρημα.

Σας ευχαριστώ.

* Ο Γιώργος είναι ιδρυτής του Visit Meteora, ενός καινοτόμου επιχειρηματικού εγχειρήματος στο χώρο του τοπικού τουρισμού της περιοχής των Τρικάλων.

10 comments:

  1. Μπράβο Γιώργο.Πολύ καλή η εισήγησή σου.Βιωματική.
    Η Καλαμπάκα, γνωρίζω,ότι δέχεται 2 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο.Εάν ο καθένας τους αφήνει 20 ευρώ,τότε μιλάμε για 40 εκατ. ευρώ τζίρο το χρόνο.Πολύ σεβαστό ποσό.Τα ΜΕΤΕΩΡΑ είναι μεγάλος κράχτης.Και αποζημιώνουν τον επισκέπτη.Το πρόβλημα βρίσκεται στη πόλη.Πυκνοδομημένη,άναρχη,εχθρική στο πεζό,χωρίς αρχιτεκτονική και πολιτιστική ταυτότητα,ακριβή,με κακούς επαγγελματίες.Εδώ χρειάζεται δουλειά.Για τη Καλαμπάκα ο τουρισμός είναι σαν το πετρελαιο των Αράβων.Ευχή και κατάρα μαζί.

    ReplyDelete
  2. Μιας και μενω στην Καλαμπακα και τα βλεπω απο πρωτο χερι θα συμφωνησω με τον Παρμενιδη οτι ο τουρισμος για την Καλαμπακα ειναι ευχη και καταρα. Λογων των ευκολων χρηματων, η νοοτροπια πολλων ειναι πισω, πολυ πισω. Η ειρωνια ειναι οτι διπλα μας εχουμε τα Τρικαλα που ειναι προτυπο δικτυωμενης πολης και εχει ενα δημαρχο που σκιζεται για αυτο τον σκοπο. Μονο μια συγκριση να κανει καποιος μεταξυ των θεματων που συζητουνται στα δημοτικα συμβουλια Τρικαλων και Καλαμπακας, θα δει το χασμα αυτο.

    Οσον αφορα το αρθρο, συμφωνω με τον Γιωργο. Η επιχειρηματικοτητα ειναι ο μονος τροπος να ξεφυγεις απο την G700, απο την γενια των χλιδανεργων, απο το χαρτζιλικι των γονιων για να επιβιωσεις.

    ReplyDelete
  3. Η Ελλάδα δεν είναι καθόλου διαφημισμένη, όσο της αξίζει.

    Από τη δική μου πείρα (22 χρόνια στην Κρήτη, 7 στη Γερμανία και 11 στις ΗΠΑ σε διάφορες πολιτείες), μπορώ να πω ότι οι περισσότερες επιλογές και ο υψηλότερος (κατά μέσο όρο) επαγγελματισμός, ήταν στην Κρήτη (ξενοδοχεία κλπ).

    Το πρόβλημα είναι πώς να τους φέρεις όλους κάτω, είναι μακριά. Πάνε στην Ισπανία που είναι ένα μάτσο χάλια (αλλά είναι κοντά).

    Προτάσεις;

    ReplyDelete
  4. 2,5 εκ έχω την εντύπωση παρμενίδη. Ωραία ομιλία χωρίς θεωρητικολογίες. Αυτό με τους ψαράδες τα λέει όλα. Προσωπικά όπου πάω κλείνω με booking. Ειναι το πιο αξιόπιστο. Το διαδίκτυο είναι εργαλείο για προώθηση, διαφήμιση και πωλήσεις στον τουρισμό.

    ReplyDelete
  5. παρόλα αυτά δεν πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, στο value-for-money που είναι η αχίλλειος πτέρνα του ελληνικού τουρισμού

    διότι κακά τα ψέμματα, το πρόβλημα δεν είναι αν θα υπάρχει γρήγορο ιντερνετ

    ReplyDelete
  6. @ser

    Και όχι μόνον. Η κακή εξυπηρέτηση είναι δεδομένη, όποιος ζητά καθαρό δωμάτιο θεωρείται παράξενος, τα ωράρια ποτέ δεν τηρούνται (δηλ. πχ το πρωινό ξεκινά στις 8, πάς στις 8.30 και κανείς από το ξενοδοχείο να σε σερβίρει, όλα κλειστά και αστείες δικαολογίες), και γενικά ένας ερασιτεχνισμός του χειρίστου είδους. Συν το γεγονός ότι όπως είπε ο σερ, οι τιμές δεν αντιστοιχούν στο προσφερόμενο προϊόν. Οταν ζητούν (σε όχι και τόσο δημοφιλείς προορισμούς) 100 και 120 ευρώ γιά ένα δίκλινο, του οποίου το λουτρό δεν έχει πάντα ζεστό νερό (ή νερό γενικώς), καθαρίζεται σπανίως, το πρωινό είναι στην καλύτερη περίπτωση δυό μπαγιάτικες φρυγανιές και πολυκαιρισμένη μαρμελάδα, και αντιστοίχως στο Orchard στην Σιγκαπούρη πληρώνω 245 Σιγκαπουριάνικα δολλάρια (δηλ 120 ευρώ), γιά δωμάτιο δικλινο λούξ, ρούμ σέρβις 24 ώρες με ότι λαχταράς και μπουφέ πρωινό 30 μέτρα (δεν υπερβάλλω)η σύγκριση είναι συντριπτική.

    Εχω γυρίσει και τα νησιά και την Ηπειρωτική ελλάδα και η σύγκριση με όλους τους προορισμούς του εξωτερικού που έχω επισκεφθεί είναι συνήθως αποκαρδιωτική. Το μόνο που μας σώζει κάπως είναι η ομορφιά του τόπου, η οποία όμως καταστρέφεται γιά χάρη αυτού του κακώς εννοούμενου τουρισμού.

    ReplyDelete
  7. Πολύ καλή η ομιλία του Γιώργου, μπράβο και καλή συνέχεια.

    Ανέδειξες ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στα χέρια των νέων επιχειρηματιών στον τομέα του τουρισμού για να γίνουν ανταγωνιστικοί και να διεισδύσουν δυναμικά σε μια αγορά που κατά τ' άλλα στην Ελλάδα ήταν για χρόνια κλειστή, που καθορίζονταν από τις διασυνδέσεις και τα κυκλώματα με ταξιδιωτικά πρακτορεία εσωτερικού - εξωτερικού, τα κονέ με τα υπουργεία και τους εκάστοτε αρμόδιους για επιδοτήσεις τουρισμού (κοινωνικού κλπ.), ή για έγκριση κονδυλίων για επενδύσεις μέσω αναπτυξιακού νόμου κλπ.

    Το ίντερνετ ανοίγει τις πύλες και στο επιχειρείν, οι νέοι είμαστε δε περισσότερο εξοικιωμένοι άρα έχουμε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα διείσδυσης στην παγκόσμια αγορά αποφεύγοντας τα δίκτυα μεσαζόντων και νταβατζήδων.

    Όσο για το σέρβις κλπ., ναι, θα συμφωνήσω ότι, σε όλο τον κόσμο, κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αν πας να μείνεις σε low και middle budget ξενοδοχεία, ειδικά στην επαρχία και όχι σε πόλεις - επιχειρηματικά κέντρα όπως τη Σιγκαπούρη, θα πάρεις αυτό για το οποίο πληρώνεις και θα βιώσεις την ποιότητα για την οποία αυτά σχεδόν είναι πιστοποιημένα. Αν θες να συγκρίνεις Σιγκαπούρη με Αθήνα ΟΚ. Κι αν θες να συγκρίνεις ξενοδοχείο 4 αστέρων Σιγκαπούρης με 4 αστέρων Αθήνας πάλι ΟΚ. Αλλά η γενίκευση που κάνεις είναι παραπλανητική και εν τέλει άστοχη. Μάλιστα θυμάμαι ο ίδιος όταν ήμουν 9 χρονών και είχα μείνει στη Σιγκαπούρη με την οικογένεια μου, σε ξενοδοχείο low budget, και για νην μπω σε λεπτομέρειες η εικόνα του ταίριαζε πολύ περισσότερο στην περιγραφή σου για τα κακά της Ελλάδας παρά στα καλά της πόλης που εξημνύεις. Και το κόστος? Πολύ μεγαλύτερο απ' ότι για τα ίδια άτομα θα πλήρωνες σε τριών αστέρων επαρχιακό ξενοδοχείο στην Ελλάδα.

    Υπάρχουν ξενοδοχειακά συμπλέγματα σε όλη την Ελλάδα, πολλών αστέρων και με άψογη ποιότητα στην παροχή υπηρεσιών. Και ναι εκεί πληρώνεις. Υπάρχουν και πολλά περισσότερα low budget ξενοδοχεία όπου πληρώνεις τα μισά, και ναι η ποιότητα εκεί αντιστοιχεί στο τι πληρώνεις. Έχετε πάει στην Νότια Ιταλία / Σικελία να δείτε value for money? Έχετε πάει στην Ισπανία να δείτε value for money? Έχετε πάει στο Άμστερνταμ να δείτε value for money?

    Για το value for money υπάρχει και η λύση να απευθυνθείτε στις οργανώσεις προστασίας των καταναλωτών και να αναφέρετε εκείνους οι οποίοι μπορεί στ' αλήθεια να σας γδέρνουν.

    ReplyDelete
  8. @jack


    Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό σου. Δεν συνέκρινα με βάση την τοποθεσία αλλα με βάση το κόστος σε τουριστικούς προορισμούς. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν περιμένω πολλά αν πληρώνω 30 ή 50 ευρώ, άν όμως ο καθένας με τρία δωμάτια που νοικιάζει ζητά 100 και πάνω ευρώ, δεν πρέπει να εξετάσω τι αγοράζω με αυτά τα ευρώ αλλου;

    Βιάστηκες να με κρίνεις ως άστοχο. Επίσης το περί πιστοποίησης ποιότητας ας μήν το συζητήσω καλύτερα. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Τα αστέρια γενικώς στην Ελλάδα δε σημαίνουν τίποτα.

    Οσον αφορά ειδικά τη Σιγκαπούρη που ανέφερες, δεν ξέρω ΠΟΤΕ ήσουν 9 ετών, αλλά η εικόνα της αλλάζει όχι χρόνο με το χρόνο αλλά κάθε μήνα σχεδόν, και φυσικά μαζί με αυτό οι υπηρεσίες της κλπ.

    Και γιά να είμαι συγκεκριμένος, το Πάσχα, οι τιμές που ζητούσαν γιά ΔΩΜΑΤΙΑ (όχι ξενοδοχεία) σε μέρη όπως Καρπενήσι, Πήλιο, Καστοριά, δηλ μεσαίους προορισμούς (σε αντίθεση με πχ Κερκυρα, Μύκονο, Αράχωβα), ήταν εκεί 90-120 ευρώ γιά ένα δίκλινο με πρωινό. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ value for money.

    Γιά να κλείσω, ναί, έχω δεί value for money στις εξής χώρες όπου ταξιδεύω και επαγγελματικά αλλά και γιά τουρισμό:
    Ολλανδία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ταυλάνδη, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Κορέα, ακόμη και Ιαπωνία (εκτός Τόκυο ίσως), Αργεντινή, Βραζιλία, ΗΠΑ κλπ.

    Τέλος διευκρινίζω ότι ούτε ηλικιακά ούτε εισοδηματικά ανήκω στη Γ700, ούτε θεωρώ τον εαυτό μου τσιγκούνη, αλλά δε μου αρέσει να με γδέρνουν όπως λές. Το ανέκδοτο με τις καταναλωτικές οργανώσεις το αντιπαρέρχομαι.

    ReplyDelete
  9. -> διόρθωση: καθένας που έχει και νοικιάζει τρία δωμάτια όλα κι όλα, και ζητά γιά το καθένα 100 ευρώ και πάνω ...

    ReplyDelete
  10. Συμφωνώ με τον αναξ το value for money είναι σημαντικότατο.

    Προσθέτω ότι το διαδίκτυο σε βοηθάει να πετύχεις καλύτερο value for money με την έννοια ότι οι πελάτες σε αξιολογούν διαρκώς ειδικά στο booking. Εφόσον σε ενδιαφέρει και δεν είσαι απατεώνας που δεν ιδρώνει το αυτί του λαμβάνεις υπόψη την αξιολόγηση και βελτιώνεσαι.

    ReplyDelete