Sunday, March 2, 2008

Στον ίλιγγο των blogs

Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο*

Έχω την αίσθηση ότι πολλά από τα πράγματα που δημιουργούν «αίσθηση» στον βάλτο των media είναι κατασκευές. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να ασχολείσαι - μετά από λίγο ξεφουσκώνουν μόνα τους.

Νομίζω ότι ο πανικός με το Press-gr ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Επειδή χαλάει τη σούπα (με πολύ άγαρμπο τρόπο), προσπαθούν να το κλείσουν. Το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να του τετραπλασιάσουν την επισκεψιμότητα και να το κάνουν γνωστό στην εσχατιά της μικρής μας βάναυσης χώρας.

Ταυτόχρονα, βέβαια, το ξενέρωσαν εντελώς. Κρίμα. Διότι το Press-gr ήταν το πιο ταραχώδες και επιδραστικό πράγμα που έγινε στο ελληνικό Ιντερνετ πέρσι (αν εξαιρέσουμε τα social networks). Δεν ξέρω τι θα αποδειχθεί ως προς τους εκβιασμούς -αλλά, εντάξει, οι παρθένες των εντύπων που παίζουν τη λύρα κάτω από τους κισσούς της διαπλοκής, ας μετριάσουν λίγο την ηθικολογική τους οργή, μη πάθουν και τίποτα.

Πολύς εκβιασμός και αλητεία έχει τυλιχτεί και σε χαρτί εφημερίδας, ιστορικώς -όσο πιο κυριλέ το περιτύλιγμα τόσο πιο παχυλά τα λύτρα. Ασε που συνήθως φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Ομως το θέμα μου δεν είναι η εντιμότητα του ενός ή του άλλου μέσου -τέτοιες γενικεύσεις είναι επισφαλέστατες: πιστεύω μόνο στα πρόσωπα. Και στο ένα και στο άλλο μέσο, συνυπάρχουν εκβιαστές και έντιμοι άνθρωποι.

Το θέμα μου είναι η δαιμονολογία με τα blogs. Επειδή διάβασα πολλές ασυναρτησίες τις τελευταίες μέρες. Υπερβολές εκατέρωθεν. Και ακόμα μία φορά χάθηκε η μπάλα. Ως ο πρώτος γραφιάς που ανέφερε τη λέξη blog σε ελληνική εφημερίδα (και βεβαίως ως «νταβατζής της μπλογκόσφαιρας», όπως τρυφερά μερικοί με έχουν αποκαλέσει), έχω παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς την άνδρωση του trend.

Διαβάζω blog από την εποχή που υπήρξαν καμιά 300ριά, και μέχρι τώρα που έχουν πληθυνθεί σαν τα μαλλιά της φάουσας, προσπαθώ να βρω αυτό που αξίζει (περίπου όπως ψάχνω με το ντουφέκι να διαβάσω κάτι στα κυριακάτικα μπαούλα). Πάντα υπάρχουν εξαιρετικά πράγματα. Δυνατά, ειλικρινή, με νέα γλώσσα, χιούμορ τρελό, απόλυτο συντονισμό με τον βόμβο της στιγμής.

Εχω θαυμάσει πολλούς, και έχω τη χαρά μερικούς να τους έχω κάνει συνεργάτες - ο πυρήνας της LIFO έχει φτιαχτεί από bloggers. Εχω κι εγώ ένα μπλογκ, αλλά το βαριέμαι λίγο - ούτως ή άλλως εκτίθεμαι πολύ πριν από τα μπλογκ: οι «Επιλογές» της «Κυριακάτικης» ήταν ένα χάρτινο μπλογκ στα '90s, όσο ήμουν νέος και η τρικυμία μου ήταν ενδιαφέρουσα (Τώρα τι να λέω; Για το καινούριο μπίζνες πλαν;).

Θέλω να πω, μου αρέσει και μου είναι οικεία η διάθεση των ανθρώπων να εξομολογηθούν, να γράψουν το μακρύ τους και το κοντό τους, σε κλίμα εξομολογητικό, ωμό, ακραίο, ανατρεπτικό. Εχει μεγάλη ένταση και ηδονή.

Ομως ο ίλιγγος της ελευθερίας συχνά οδηγεί στον εκτροχιασμό, αν δεν έχεις κάτι εσωτερικό να σε κρατήσει, ένα έρμα. Πράγμα που επιτείνεται από την ευκολία του νέου μέσου, αλλά και τον κακό χαρακτήρα των Ελλήνων. Που είναι λίγο πιο φθονεροί και ρουφιάνοι από άλλους λαούς (π.χ. δεν είναι τυχαίο ότι στην Αμερική τα περισσότερα blogs είναι επώνυμα, ενώ στην Ελλάδα το 90% είναι ανώνυμα και τα περισσότερα χολερικά).

Πόσες φορές, απερίσκεπτα, τόσοι bloggers δεν πάτησαν ένα πλήκτρο του publish, για το οποίο μετά μετάνιωσαν πικρά και έτρεχαν να διαγράψουν το ποστ ντροπιασμένοι!Αλλά τελικά, κι αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού. Αρκεί να μην παραχοντραίνει και να εμπλέκονται πρόσωπα άσχετα -από τον ορυμαγδό όσων έχουν γραφτεί στα blogs εναντίον μου, αληθινά με πείραξε μόνο μια φορά που είχαν πιάσει ένα συγγενικό μου πρόσωπο στο στόμα τους -ήταν πολύ νοσηρό, πολύ αηδία.

Ε, τώρα, αν γράφουν ότι σε χρημάτισε η Siemens, ότι έχεις φάει 5,5 εκατομμύρια από πλούσιους με κρινοδάχτυλα, ότι έχεις κάνει ένα άθλιο πολιτικό ντιλάκι ή ότι είσαι εκδορέας μελαγχολικών ρακούν -είναι μεγάλη ανοησία να αρχίσεις να συνομιλείς με την κ. Μέλαινα Χολή: αυτή η κυρία, ενώ είναι ικανή για μεγάλη ποίηση, συνήθως ποδοκυλιέται στα κόπρανα των άλλων -είναι η μεγαλύτερη κατίνα που υπάρχει, ρόμπα ξεκούμπωτη! Οπότε, δεν ασχολείσαι. Εφόσον δεν ισχύουν οι κακίες, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα (αν πάλι έχεις αψιλιές, κάνε μια αγωγή για τα γεράματα).

Συμπέρασμα: τα blogs είναι πια τόσα πολλά, που περιέχουν όλες της όψεις της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Ούτε καλύτερα από τις εφημερίδες ούτε χειρότερα. Ούτε πιο έντιμα ούτε πιο ανέντιμα.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο τους είναι η ελευθερία τους και η ευκολία τους να φτιαχτούν.

Το ζήτημα για το οποίο δεν μιλήσαμε είναι το μόνο εκκρεμές, αλλά και εκείνο που θα κρίνει το μέλλον τους: Θα μπορέσει ο νόμος να ελέγξει τη λειτουργία τους; Θα πληρώνει ένας συκοφαντικός και εκβιαστικός blogger για όσα έχει γράψει;

Νομίζω ότι θα αρχίσει ένας ανταρτοπόλεμος με πολλά θερμά επεισόδια. Αλλά ότι τελικά θα κερδίσει το κράτος και η Αστυνομία. Θα επιθυμούσα το αντίθετο, αλλά ιστορικώς κάθε αναρχική άνοιξη καταλήγει στη Σεσιλιά και τον Σαρκοζί. Αυτός ήταν κι ο λόγος που πρωτομιλώντας για τα blogs είχα πει στους ελάχιστους τότε bloggers (πατερναλιστικά μεν, συμπαθητικά δε): «Ρυθμίστε τα, πριν σας τα ρυθμίσουν».

Είχα δίκιο, αλλά είναι αργά.

Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος είναι δημοσιογράφος και συντάκτης της Αθηναϊκής free press Lifo. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στη Lifo και την εφημερίδα Ελευθεροτυπία στις 1-3-2008.

Άλλα άρθρα για διάβασμα σχετικά με το θέμα των blogs
1. Αγγελική Μπουμπούκα, Η άλλη όψη των μπλογκ, και Κάτω τα χέρια από το blog μου, Ελευθεροτυπία
2. Γιάννης Φώσκολος, Δε σηκώνει φίμωτρο το Διαδίκτυο, Έθνος
3.Θοδωρής Δεληγιάννης, Η άνοδος και η πτώση του press-gr, Ημερησία

Γνώμες bloggers
4. http://tsimitakis.wordpress.com/
4. http://oneiros.gr/blog/2008/02/26/mostlyharmless
6.http://arxediamedia.blogspot.com/2008/02/pressgr.html
7.http://argos.wordpress.com/2008/02/26/black_hole/
8.http://naftilos.blogspot.com/
9.http://www.reality-tape.com/neu/?p=732
10.http://vrypan.net/weblog/http://metablogging.gr/
11.http://histologion-gr.blogspot.com/2008/02/blog-post_26.html
12.http://old-boy.blogspot.com/2008/02/blog-post_26.html
13.http://andriotakis.wordpress.com/
14.Γιάννης Σκαιώτης , Η ανωνυμία είναι δικαίωμα , η σπίλωση όχι

7 comments:

  1. vaggelas said...
    "Η έσχατη πραγματικότητα συνίσταται από υπάρξεις, άτομα ή ομάδες που αγωνίζονται για την αυτοσυντήρησή τους και μαζί αναγκαστικά, για τη διεύρυνση της ισχύος τους. Γι’ αυτό συναντώνται ως φίλοι ή ως εχθροί και αλλάζουν φίλους και εχθρούς ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα για την αυτοσυντήρησή τους και τη διεύρυνση της ισχύος τους"

    (Κονδύλης Ισχύς και απόφαση 1991, σ. 213)

    Όταν δεν θέλουμε να διακινδυνεύσουμε είτε για την αυτοσύντηρησή μας είτε για την διεύρυνση της ισχύος μας, ούτε οι φίλοι μας υπολογίζουν αλλά ούτε και οι εχθροί μας σέβονται.

    March 2, 2008 8:44 AM


    Εβελίνα-νατάλια psomiades-Bournovas said...
    "Εδώ καράβια χάνονται (αθλιότης της χώρας), βαρκούλες αρμενίζουν (το όνομα γειτονικού κρατιδίου).

    Πρέπει να γίνει αντιληπτό σε κάθε εγκέφαλο, ανεγκέφαλο και ακέφαλο ότι Μακεδονία είναι ένας ευρύς γεωγραφικός χώρος της Βαλκανικής Χερσονήσου, τον οποίο ορίζουν το δυτικό, κεντρικό και μέρος του ανατολικού τμήματος της Βόρειας Ελλάδας, δλδ η Ελληνική Μακεδονία, έλασσον τμήμα της νοτιο-ανατολικής Αλβανίας, έλασσον τμήμα της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας ΚΑΙ, τέλος, ολόκληρο το βορείως της Ελληνικής Μακεδονίας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ κράτος τα εδάφη του οποίου, από 1000 περίπου ετών, κατοικούνται κυρίως από Σλάβους, σήμερα δε και από Αλβανούς (30+% του πληθυσμού), το FYROM (Former Yugoslav Republic* of Macedonia).

    Το όνομα «Τα Σκόπια» είναι εξ ίσου προσβλητικό και καταχρηστικό vis-a-vis στις Διεθνείς Συμβάσεις όσο και το «Μακεδονία» που χρησιμοποιεί το κρατίδιο αλλά, γιά λόγους συντομίας και όχι ασέβειας προς την Ελλάδα, και πολλές χώρες-μέλη του ΟΗΕ. Former Yugoslav Republic of Macedonia is a mouthful – πως να το κάνουμε. Αλλωστε, αφού ΔΕΝ χρησιμοποιούμε εμείς τον ατέλειωτο όρο ή έστω το ακρωνύμιό του, γιατί και πως να απαιτούμε να το χρησιμοποιούν άλλοι;;;;;;;

    Σε κάθε περίπτωση, τμήμα μόνο της Ελλάδας είναι η, και καταλαμβάνει τήν, Νότια Μακεδονία. Από την άλλη πλευρά, το βορείως της Ελληνικής Μακεδονίας βρισκόμενο, εισηγμένο εις, και αναγνωρισμένο από, τον ΟΗΕ κρατίδιο αποτελείται εξ ολοκλήρου από Μακεδονικά εδάφη, for a fact!

    Κατά συνέπεια, η χώρα αυτή έχει, εκ της τοπογραφίας της, ΝΟΜΙΚΟ και ΗΘΙΚΟ δικαίωμα στο όνομα «Μακεδονία». Ολοι αντιλαμβανόμαστε, με καθαρότητα κρυστάλου, ότι, εάν η γλώσσα και οι εθνοτικές και πολιτισμικές ρίζες ήσαν κοινές, η νέα αυτή ανεξάρτητη χώρα, θα είχε δικαίωμα, πες, στο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Επειδή, όμως, ουδείς από τους παραπάνω όρους πληρούται και αφού εδώ μιλάμε για γλώσσα, πολιτισμό και imperium που επηρέασan το σκέπτεσθαι και πράττειν της Δύσης, και επειδή, όταν η Μακεδονία βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της, οι πολίτες της μιλούσαν Ελληνικά (άρα, κατά Ισοκράτην ήσαν Ελληνες), οι μεσολαβητές συμφωνούν, κατ’ αρχήν, στην σύνθετη ονομασία.

    Γιά να είμαστε δίκαιοι, η ιδανικότερη ονομασία, δλδ η βασιζόμενη σε εθνοτικό προσδιορισμό (Σλαβική Μακεδονία -> Σλαβομακεδονία->Slavo-Macedonia), θα ήταν αποδεκτή ΚΑΙ από την πλεοψηφία του Λαού της γείτονος, αλλά εκεί θα αντιδρούσε η Αλβανική Μειονότητά της και γι’ αυτό έχει εγκαταληφθεί. Απομένουν, λοιπόν, ως λύσεις, ο γεωγραφικός προσδιορισμός (πχ Ανω ή Βόρεια, κατ’ αντιδιαστολή προς την Νότια, δλδ την Ελληνική Μακεδονία) ή ο πολιτισμικός (Νέα Μακεδονία, κατ’ αντιδιαστολή προς την Ελληνική Μακεδονία).

    Προσωπικά, αντιλαμβάνομαι το παρανοϊκό σύνδρομο των Αμβωνιστών (poignant and appropriate term for Greek nationalist TRASH, coined by our dearest Parmenides) που απορρέει από τον αλυτρωτισμό (irredentism) ορισμένων Βουλγαρο-Μακεδόνων μεταναστών, που είναι οργανωμένοι στον Καναδά ΚΑΙ στην Αυστραλία και ευαρίθμων** Ελλήνων πολιτών με Σλαβο-Μακεδονική συνείδηση.

    Αλλά, Κυρίες και Κύριοι,

    Το ότι ολλοί από μας δεν έχουν βγει από τα όρια της Επικράτειας δεν συνιστά ελαφρυντικό και, ασφαλέστατα, είναι αδιάφορο στους εταίρους μας στον ΟΗΕ, στην ΕΕ και αλλού. Οι πολίτες της οιονεί πλέον πολιτισμένης χώρας του Κόσμου, should, and are expected to, know better. ΚΑΙ εάν ΔΕΝ γνωρίζουν, tampis pour eux.

    *Yugoslavia [La Yougoslavie], ένα πολυεθνοτικό, πολυθρησκευτικό, πολυϊδεολογικό, πολυπολιτισμικό και πολυγλωσσικό συνονθύλευμα, αλόγιστο κατασκεύασμα της Entente και του Pierre 1er de Yougoslavie, που ξεκίνησε (late 1910ς) με την ΒΙΑΙΗ και ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ενσωμάτωση από τους Σέρβους (καθαρματίδια extraordinaire) και την αυτόχθονα οικογένεια Karadjordje του εθνοτικά/θρησκευτικά/πολιτισμικά ομοίου αλλά ανεξάρτητου και υπερήφανου κρατιδίου του Montenegro και κατάργηση της αυτόχθονoς δυναστείας Petrovic-Njegos. Με τις ευλογίες των μεγάλων δυνάμεων, το 1919, προέκυψε το ετερογενές Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβενίων [Royaume des Serbes, Croates et Slovenes] που, το 1929, μετονομάσθηκε σε ΝΟΤΙΟ-Σλαβία (δλδ YUGO-Slavia). Μεταπολεμικά, ο Τίτο έφτιαξε την «σύγχρονη» Γιουγκοσλαβία, ομοσπονδία 6 κρατιδίων [Σερβίας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Κροατίας, Σλοβενίας, Μαυροβουνίου και Μακεδονίας] και 2 αυτονόμων Επαρχιών, προσηρτημένων στην Σερβία, δλδ της Βοϊβοδίνας στον Βορρά και του Κοσυφοπεδίου στο Νότο.

    ** Χρησιμοποίηση την λέξη «ευάριθμοι» ΣΚΟΠΙΜΩΣ, για να προκαλέσω τους Ελληναράδες, υπενθυμίζοντάς τους πως ΔΕΝ νομιμοποιούνται να μονοπωλούν τον πατριωτισμό αφού, ενόσω ΔΕΝ γνωρίζουν ΤΙ σημαίνει ευάριθμοι (ευ = εύκολο, αριθμός, δλδ εύκολο να ετρηθούν, άρα ΟΛΙΓΟΙ), εξ ορισμού, ΔΕΝ είναι Ελληνες.

    ΥΓ. Και άκου δω Παρμενίδη, Νατάλια με λένε και ΜΗ με ξαναπείς Ναταλία, διότι θα γίνουμε από δυό χωριά. Είμαι καθώς πρέπει κωστοπουλική σοσιαλ-πασόκα, διαβάζω Status, οδηγώ Porsche και φοράω Prada. Ορίστε μας!

    March 2, 2008 11:57 AM


    Ulis said...
    Βγάζω κόκκινη κάρτα στις παραπάνω ασχετοσύνες.

    Μωρέ τι μας λές που θα μας μάθεις εσύ ποια είναι η Μακεδονία που έχει και άνω και κάτω. Σόρρυ αλλά εδώ δείχνεις πλέον αδαής.

    Ποιος σου είπε ότι η Μακεδονία πάει μέχρι το Κόσοβο; Σιγά μην φτάνει και μέχει τη Φιλανδία και περιέχει Σέρβους, Οϋγγρους, Σλοβάκους, Πολωνούς και Φιλανδούς. Δηλαδή έλεος τώρα, τι άλλο θα ακούσουμε.

    Λοιπόν άκου τα και βάλτα καλά στο μυαλό σου.

    Αρχής γενομένης του βασιλείου της Μακεδονίας, όνομα που έγινε τοπωνύμιο της περιοχής όπως πχ. η Λακεδαιμόνα ή η Αιτωλία και η Ακαρνανία περιλάμβανε μια λωρίδα γής πάνω από τον Όλυμπο, ΄βόρεια των Θεσσαλών και δυτικά των
    Ηπειρωτών. Με σημερινά τοπωνύμια αυτό περιελάμβανε από δυτικά Καστοριά Φλώρινα και Γρεβενά μέχρι ανατολικά το πολύ μέχρι τις Σέρρες (τα εδάφη πιο ανατολικά τότε ήταν το σύνορο με τη Θράκη) - χωρίς φυσικά την Χαλκιδική (αν και γεωγραφικά μπορούσες να την βάλεις μέσα). Από το νότο άρχιζε από τον Ολύμπο και ανέβαινε μέχρι μια λωρίδα 10-15χλμ μέσα στα Σκόπια, στην καλύτερη και λέω στην καλύτερη γιατί από τη μία στην καρδιά των σημερινών Σκοπίων τότε ζούσαν οι Δάρδανες (ο μόνιμος εχθρός των Μακεδόνων) και ανάμεσα σε Μακεδόνες και Δάρδανες χωρούσαν και οι Παίονες.

    Λοιπόν αυτή ήταν η Μακεδονία γεωγραφικά και καμία άλλη. Όταν ο Φίλιπππος κατέκτησε την Παιονία και τη Δαρδανία απλά επέκτεινε το βασίλειό της Μακεδονίας. Όμως ο γιος του επέκτεινε το βασίλειο μέχρι την Ινδία. Τι θα κάνουμε τώρα, θα πρέπει να τα ονομάσουμε όλα Μακεδονία από τα Γρεβενά και τη Φλώρινα μέχρι το Ουτάρ Πραντές και τη Μαχαράστρα;

    Και μην μας τσαμπουνάς ότι 'ναι μεν αλλά μετά ο όρος έγινε πιο γενικός'.... πότε ρε μάστορα; Οι Ρωμαίοι εξάλειψαν τον όρο Μακεδονία και έσπασαν το βασίλειο του Φιλίππου σε κομμάτια άσχετα και με διαφορετικά ονόματα περιλαμβάνοντας περιοχές στα βόρεια, στα ανατολικά, στα δυτικά. Οι Βυζαντινοί επανέφεραν το όνομα στα καταστατικά τους όμως μάντεψε για ποια γή...; Για την Ανατολική Θράκη! Οι δε Οθομανοί ουδέποτε χρησιμοποίησηαν τον όρο Μακεδονία αλλά είχαν τεμαχίσει την περιοχή σε σαντζάκια και σουντζούκια και σουβλάκια... με κύριο μέρος το τσιφλίκι της Θεσσαλονίκης που ήταν και διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.

    Ο όρος Μακεδονία επανέρχεται επί της Ελληνικής Επανάστασης όταν οι Μακεδόνες ήταν από τους πρωτεργάτες της, πρώτος ο Εμμανουήλ Παππάς ο οποίος οδήγησε επαναστατικό στρατό αλλά έχασε λόγω του ότι ήταν στην καρδιά των βάσεων του Οθωμανικού στρατού.

    Και ερχόμαστε κάπου στα 1870 με την Βουλγαρία με την εξαρχική εκκλησία και με Ρωσίες και Γαλλίες από πίσω να σπρώχνουν. Δεδομένο ότι με τη δημιουργία του μικρού Ελληνικού κράτους μεγάλο μέρος των Μακεδόνων μετανάστευσαν στο νότο (ήδη εν μέσω της επανάστασης μεγάλος αριθμός επαναστατών είχε κινηθεί σε Στερεά Ελλάδα και νησιά), οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν 'οικονομικούς μετανάστες' από το βορρά, δηλαδή Βούλγαρους μεγαλώνοντας δραματικά έτσι το Σλάβικο στοιχείο γύρω από τη Θεσσαλονίκη (αν και η έρευνα του 1904 σε μια εποχή που το ελληνικό στοιχείο είχε πέσει στο μίνιμουμ και το σλάβικό στο μάξιμουμ δείχνει ότι το σλάβικο πάντα παρέμενε μειονότητα).

    Λογικό λοιπόν οι Βούλγαροι να προσπαθίσουν μαζί με την απελευθέρωσή τους να τσιμπήσουν ό,τι μπορούσαν. Λογικό και θεμιτό στην εξωτερική πολιτική. Έτσι για τους Βούλγαρους η Μακεδονία άρχιζε από το Κόσοβο και τη μεσοδυτική σημερινή Βουλγαρία για να καταλήξει στο Αιγαίο - δημιουργόντας επίπλαστα έναν τέτοιο εννιαίο χώρο στην περιοχή για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην ιστορία! Και λογικό για Αγγλους, Γάλλους, Ρώσους να τους βολεύει κάτι τέτοιο αφου δημιουργούσε ένα κουμπί που μπορούσε να στρίβει και Έλληνες και Βούλγαρους και Σέρβους (α ναι και αυτοί είχαν κάνει μια σύντομη προσπάθεια σφετερισμού) κατά τη βούλησή τους. Αυτή τη Βουλγαρική προπαγάνδα (και βέβαια τότε δεν υπήρχε εθνικότητα 'Μακεδόνες', οι Βούλγαροι τα ονομάζανε όλα Βουλγαρία και οι Σκοπιανοί ήταν οι πρωτεργάτες τους) την πήρε αργότερα ο Τίτο και την παράλλαξε με τη δύναμη μιας δικτατορίας προπαγάνδας γεννόντας τους σημερινούς Σκοπιανούς.

    Το να έρχονται όμως Έλληνες και να δίνουν δίκαιο από πάνω στην παραπάνω Μπιγκμπροδερίστικη προπαγάνδα είναι το πλέον γελοίο (και φυσικά μειοδοτικό).

    Ρε λογικό λοιπόν οι Σκοπιανοί να αναμασάνε την παλαιά Βουλγάρικη προπαγάνδα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους λέγοντας οποιαδήποτε μπούρδα περί άνω κάτω αριστεράς και δεξιάς Μακεδονίας. Λογικό και θεμιτό στην εξωτερική πολιτική. Δεν είναι λογικό όμως κάποιοι στην Ελλάδα να πέφτουν ηλιθιωδώς θύματα και να αναμασάνε τέτοιες βλακείες.

    March 2, 2008 12:43 PM


    Εβελίνα-νατάλια Psomiades-Bournovas said...
    errata

    Χρησιμοποίηση -> Xρησιμοποίησα.

    ευάριθμοι (ευ = εύκολο, αριθμός, δλδ εύκολο να ετρηθούν, άρα ΟΛΙΓΟΙ)
    ->
    ευάριθμοι [ευ (= εύκολο) + αριθμός, δλδ εύκολο να μετρηθούν, άρα ΟΛΙΓΟΙ]

    March 2, 2008 1:37 PM


    Ulis said...
    Δεχομαι το μάθημα γραμματικής και ευχαριοστώ, ελπίζω να σου φάνηκε χρήσιμη και η παραπάνω περιγραφή της ιστορίας (όχι τίποτα άλλο αλλά γαμώτο ρε, να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια!).

    ...ειλικρινα... Να δω μια φορά την Ελλάδα να διεκδικεί και κάτι που δεν είναι δικό της ρε, έτσι για το γαμώτο, όχι να βλέπω να αυτομαχαιρωνόμαστε για τα αυτονόητα.

    March 2, 2008 1:46 PM

    ReplyDelete
  2. Τα μπλογκς είναι προϊόντα της κοινωνίας της πληροφορίας, μιας κοινωνίας που εξελίσσεται με ραγδαία, ανεξέλεγκτη ταχύτητα. Η πληροφορία αποτελεί τον πυρήνα του σημερινού οικονομικού και κοινωνικού συστύματος, η ροή της και οι πολύπλοκοι και ποικίλοι μηχανισμοί προσφοράς της δεν μπορούν να μπουν σε θεσμικά καλούπια ελέγχου. Οποιαδήποτε προσπάθεια, ιδιαίτερα μεμονομένη προσπάθεια ενός κράτους, ελέγχου ενός μόνο λιθαριού ενός ολόκληρου συστήματος που δεν έχει γεωγραφικά ή πολιτικά όρια, θα στεφθεί με πλήρη αποτυχία και μερικές ακόμα ανούσιες ρυθμίσεις θα προστεθούν στη λίστα των άχρηστων υπερρυθμίσεων με τις οποίες ουκ ολίγα κράτη, πόσο περισσότερο το ελληνικό, έχουν γεμίσει.

    Το φαινόμενο της υπερπληροφόρησης δημιουργεί σίγουρα πολλές παρενέργειες, μια από τις οποίες, ίσως η σημαντικότερη, είναι η παραπληροφόρηση. Δεν είναι μόνο θέμα προσφοράς της έγκυρης πληροφορίας, είναι κυρίως θέμα προσανατολισμού στη ζωή μας, ο οποίος πολλές φορές χάνεται στον κυκαιώνα της άφθονης πληροφορίας και των φαινομενικά άπειρων επιλογών που μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας. Τελικά όμως ποιος πρέπει να έχει το δικαίωμα της επιλογής? Ο καθένας μας, με όπλα την αυτοσυγκράτηση του και το κριτικό φιλτράρισμα, ή κάποιος τρίτος που για το καλό όλων μας, αναλαμβάνει την ευθύνη του να μας υποδείξει τι είναι καλό και τι όχι? Όσο δημοκρατικό και φιλελεύθερο φαντάζει το πρώτο σενάριο, τόσο ελιτίστικο, αντιδημοκρατικό κι ανούσιο είναι σίγουρα το δεύτερο.

    ReplyDelete
  3. Καθόλου αργά δεν είναι φίλε δημοσιογράφε και μια τρύπα στο νερό έχουν κάνει και θα κάνουνε. Κι ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι. Αναμενόμενη είναι η προσπάθεια που φαίνεται να κάνουνε, η λογοκρισία και ο έλεγχος, αν υφίστατο ποτέ εφικτός, από μεριάς "ισχυρών της εξουσίας". Άργησε κατά πολύ θα ήταν το σωστότερο να πει κανείς. Τα αντανακλαστικά είναι αργά και σκουριασμένα, αλλά πήραν μπροστά έστω κι έτσι μπροστά σε μια νέα απειλή για το status quo. Το πρόβλημα τους είναι ότι πρώτα μεν υποεκτιμούσανε τη συμβολή του διαδικτύου στην έκφραση και την απήχηση της έκφρασης στην κοινωνία, τώρα δε υπερεκτιμούνε - σκόπιμα - και δαιμονοποιούνε ένα εργαλείο επικοινωνίας. Ας γελάσουμε λοιπόν όλοι μαζί με τις απέλπιδες προσπάθειες τους κι ας ασχοληθούμε μα τα θέματα μας, τα θέματα της κοινωνίας.

    ReplyDelete
  4. @Τάκης
    "Τελικά όμως ποιος πρέπει να έχει το δικαίωμα της επιλογής? Ο καθένας μας, με όπλα την αυτοσυγκράτηση του και το κριτικό φιλτράρισμα, ή κάποιος τρίτος που για το καλό όλων μας, αναλαμβάνει την ευθύνη του να μας υποδείξει τι είναι καλό και τι όχι? Όσο δημοκρατικό και φιλελεύθερο φαντάζει το πρώτο σενάριο, τόσο ελιτίστικο, αντιδημοκρατικό κι ανούσιο είναι σίγουρα το δεύτερο.

    March 2, 2008 2:26 PM"

    "Καλό είναι ό,τι συμφέρει στον εκάστοτε δυνατό".Αυτή τη πικρή αλήθεια είπαν οι Σοφιστές και τους κάψανε όλα τα βιβλία τους "τυχαία" οι μετασωκρατικοί Ηθικολόγοι,με πρώτο και καλύτερο το Πλάτωνα.
    Αρα, αν οι μπλόγκερς θέλουν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση του "καλού" πρέπει να μην υποταχθούν στα κελεύσματα της Εξουσίας έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.Ο αδύναμος δεν μπορεί να έχει καμμιά συμμετοχή στα δρώμενα, αν απλώς κολυμπάει στον ωκεανό των πληροφοριών και δεν αποφασίσει να τις επηρεάσει.

    ReplyDelete
  5. @ Εβελίνα-Νατάλια Psomiades-Bournovas (Κομφούκιος;)

    Solid ανάλυση και άψογη επαγωγή.

    ReplyDelete
  6. Το σχόλιο του κυρίου Τσαγγαρουσιάνου νομίζω ότι έχει πιάσει την ουσία του ζητήματος.

    Αν και δεν είμαι από τους φανατικούς αναγνώστες του press-gr είναι θαυμαστή η σπουδή του εισαγγελέα να αρχίσει έρευνες για μια υπόθεση εκβιασμών τραγικά θολή, από κάποια ανώνυμα emails.
    Με βάση το νομοθετικό πλαίσιο έχει το δικαίωμα να το κάνει.
    Αυτό που προκαλεί ερωτηματικά είναι
    η συγκυρία.
    Τη στιγμή που ζούμε από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς μία ακόμα από τις πολλές κρίσεις θεσμών, τώρα που η κατάσταση σχεδόν έχει φτάσει στο απροχώρητο, που στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου βρίσκεται μπλεγμένο όλο το φάσμα του δημόσιου βίου (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, νομικοί, εφημερίδες, τηλεόραση, ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που να μην ξεχνάμε είχε διορίσει και διατηρούσε επί 4 χρόνια αυτόν τον "κύριο" στο πόστο του), ξαφνικά προέκυψε το θέμα που βεβαίως κυοφορούνταν εδώ και καιρό της ελευθερίας της έκφρασης στα blogs.
    Κακά τα ψέμματα, η εξουσία, η οποιαδήποτε εξουσία, δεν θα είναι ποτέ ευχαριστημένη από την ύπαρξη ενός μέσου μαζικής επικοινωνίας και ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων. Όσο περισσότερο αυτό δυναμώνει και γίνεται πιο μαζικό τόσο περισσότερο την απειλεί.
    Έτσι λοιπόν προσπαθεί να το ελέγξει.
    Η μέθοδος βέβαια είναι η συνήθης.
    Εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία μερικών διαμαρτυρόμενων πολιτών, αλλά και προσπαθώντας εναγωνίως να στρέψει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης αλλού, έχοντας και από πάνω τη δαμόκλειο σπάθη της ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αλλά και τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν την εντυπωσιακή άνοδο της Αριστεράς, για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση.
    Το πολιτικό σκηνικό λοιπόν αλλάζει. Αλλά πριν από αυτό αλλάζει η κοινωνία. Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός καινούργιων bloggers καθημερινά, ανθρώπων που διψάνε για μια συμμετοχική δημοκρατία, για έκφραση κάθε είδους. Αυτό λοιπόν τους έχει τρομοκρατήσει. Οι εξελίξεις στην κοινωνία τους αφήνουν πίσω. Οι κακόμοιροι αυτοί, που επένδυσαν τόσα χρόνια σε πολιτικές καριέρες, περιμένοντας πότε θα έρθει και η σειρά τους, φιλώντας κατουρημένες ποδιές και κάνοντας κάθε είδους ρουσφέτια για να ανέβουν τα σκαλοπάτια της κοινωνικής αναγνώρισης μένουν πίσω. Και βέβαια αυτό δεν μπορούν να το φάνε με τίποτα.
    Ο κύριος Τσαγγαρουσιάνος γράφει θλιμμένα ότι δυστυχώς η σύγκρουση θα λήξει με τη νίκη του κράτους και της Αστυνομίας. Πιθανώς, αλλά το θέμα είναι με τι κόστος. Ήδη μια ολόκληρη γεννιά έχει ανδρωθεί μέσα από την ελεύθερη έκφραση που της δίνει αυτό εδώ το μέσο.
    Είναι πολύ αργά για να αλλάξει αυτό. Και αν ακόμα περιοριστούν οι ελευθερίες που από τη φύση του παρέχει το μέσο, θα βρεθούν άλλοι τρόποι που οι ίδιοι άνθρωποι θα εκφραστούν. Και μετά από αυτούς άλλοι θα πάρουν τη σκυτάλη με κάτι καινούργιο.
    Που η εξουσία, μακριά νυχτωμένη, δε θα μπορεί να ελέγξει.

    ReplyDelete
  7. Εντάξει, όλα καλά, αλλά όχι ότι το σκηνικό αλλάζει προς τα αριστερά ρε παιδιά. Ανέκαθεν ο νεοέλληνας συντηρητικός, αντιδραστικός και οπισθοδρομικός ήτανε. Για κάθε μία μεταρρύθμιση που επιχειρεί να κάνει κυβέρνηση τα τελευταία 12 χρόνια ο κόσμος μετατοπίζεται κατά 2% μονάδες προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μακάρι να πηγαίναμε προς τα αριστερά, αλλά πηγαίνουμε προς τα εκεί που θέσεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο στιγνή αντίδραση για καμία αλλαγή.

    ReplyDelete